เป็นยังไงมายังไงในรอบสิบปี
กลับไปดูเรื่องราวที่เขียนไว้ในบล๊อกต่างๆ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วก็ต้องมานั่งนึกทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง เนื่องจากมันทำให้เราตระหนักว่าเราได้เดินทางมาไกลขนาดไหน และกลับกลายเป็นคนที่พอเพียงได้ขนาดไหน ตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่คือตัวเองกับสนู๊ปปี้ ก็จะบอกว่าอยู่เป็นโสดในประเทศอังกฤษมาได้เกือบจะสิบปี เท่าๆ กับเวลาที่ห่างหายจากด้านสว่างของดวงจันทร์นั่นแหละคะ แล้วจริงๆ ก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลย ก็มีชีวิตอยู่แถวๆ นี้แหละ เพียงแต่ว่าได้ใช้เวลากับตัวเอง รู้จักตัวเอง และค้นพบตัวเองได้มากขึ้น เป็นการเดินทางที่ยาวนานแต่มีความสำคัญและคุ้มค่ากับหยาดเหงื่อแรงงานและคราบน้ำตา (ก็มีด้วยนะ) จริงๆ เพราะเหมือนเดินขี้นบันได แต่ละก้าวมันไม่ง่าย แต่เมื่อเราก้าวขึ้นแต่ละขั้น เราก็ได้เห็นอะไรสูงขึ้นไปเรื่อยๆ และเราก็ยังคงไปให้สูงขึ้นเรื่อยๆ ค้นพบตัวเราเอง ให้ความเคารพและเห็นในศักยภาพของเรามากขึ้นๆ จนถึงตอนนี้บอกได้เลยว่า พึงพอใจกับการพัฒนาของตัวเองมาก รักตัวเองได้อย่างไม่มีเงื่อนไข และมันก็ทำให้รักคนอื่นๆ ได้อย่างไม่มีเงื่อนไขได้เช่นเดียวกัน เอาเป็นว่าบล๊อกด้านสว่างของดวงจันทร์นี้จะอุทิศให้กับการเดินทางในการค้นพบแก่นแท้ของตัวเอง...